polski

english

français

Polski Teatr Tańca (Poznań)

„36,5oC”

12. 11. 2008 r. – środa
godz. 19.00
Teatr Powszechny, ul. Legionów 21

fot. Mirka Maruszak

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Polski Teatr Tańca — “36,5oC”

choreografia: Magdalena Reiter

dramaturgia: Janez Burger
muzyka: Bolesław Pietraszkiewicz
ponadto w spektaklu wykorzystano utwory: Giacomo Pucciniego („Tosca”) i Włodzimierza Korcza („Ogrzej mnie” sł. Wojciech Młynarski)
kostiumy: Alan Hranitelj
reżyseria światła: Arkadiusz Kuczyński
asystent choreografa — kierownik zespołu artystycznego: Anna Gruszka
realizacja dźwięku: Mateusz Rogaliński
realizacja światła: Jakub Staśkowiak
inspicjent: Mariola Hendrykowska
kierownik techniczny: Grzegorz Okupniak
organizacja produkcji: Katarzyna Anioła

udział biorą i współkreują:
Karina Adamczak-Kasprzak,
Agnieszka Błacha,
Katarzyna Kowalska,
Anna Marek,
Iwona Pasińska,
Paulina Wycichowska,
Andrzej Adamczak,
Kacper Lipiński,
Paweł Malicki
Daniel Stryjecki

 

Przerażający taniec samotności

„Czy można tańcem opowiedzieć o głębokiej, przejmującej samotności? Okazuje się, że można. A przynajmniej Magdalena Reiter to potrafi. Pokazała to w swoim spektaklu „36,5" na premierze w CK Zamek. Co to właściwie znaczy — 36, 5? To temperatura zdrowego ludzkiego ciała. Zdrowego fizycznie — bo ze zdrowiem psychicznym i temperaturą duszy nie jest już tak łatwo. Potrzebujemy o wiele więcej rzeczy do zdrowia psychicznego: miłości, akceptacji, obecności innych ludzi, ich życzliwości, przyjaźni i tak dalej. Staramy się robić wszystko, by osiągnąć tę idealną temperaturę duszy — ale, jak wynika ze spektaklu Magdy Reiter, bardzo często przesadzamy. W pogoni za ideałem rozpaczliwie staramy się dorównać wymyślonym kanonom piękna, idealnym wzorcom zachowania, żeby stać się doskonałą kobietą, prawdziwie męskim mężczyzną, najbardziej rozrywkowym kolesiem na świecie albo najbardziej seksowną dziewczyną… i nie widzimy tego, że te szaleńcze i z góry skazane na niepowodzenie poszukiwania — bo przecież ideałów nie ma —  niszczą bliskich nam ludzi, tylko dlatego, że idealni nie są. Niszczą także i nas samych, bo ileż można gonić za nieosiągalnym i nie zwariować…? I właśnie to wyobcowanie, piętnowanie za każdy przejaw inności, niezrozumienie, ból i rozpacz, a później już tylko strach przed kolejną próbą zbliżenia się do kogoś porusza najmocniej. Bo właśnie o to pyta autorka: jak często nawet będąc razem ranimy się, bo nie potrafimy się porozumieć? Ile szkody wyrządzamy sobie sami, kiedy zamykamy się przed innymi?
To tkwi w mniejszym lub w większym stopniu w każdym z nas. Ale najlepiej widzi się to dopiero z dystansu — powiedzmy z widowni na skraju sceny. i dopiero stamtąd uderza nieuchronnością jak obuchem jedyny możliwy finał: samotność. I ten straszny chłód w duszy, której, kiedy już jest za późno, w żaden sposób nie da się rozgrzać…
Doskonały, choć przerażający spektakl. Szkoda tylko, że PTT nie ma własnej sceny, na której mógłby go pokazać i miłośnicy dobrego tańca muszą polować na okazje, by zobaczyć kolejne premiery tego niezwykłego teatru.”
Lilia Łada, „Tutej.pl”, 06. 12. 2007 r.

Magdalena Reiter

choreograf i tancerka

Ukończyła Państwową Szkolę Baletową w Gdańsku (1987-96) oraz P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) w Brukseli (1996-99). Od 2002 roku mieszka i pracuje w Ljubljanie (Słowenia). Jej spektakle wystawiane były w Polsce, Słowenii, Belgii, Francji, Anglii, Czechach, Finlandii, Niemczech, Holandii, Włoszech, Chorwacji, Albanii, Bośni i Hercegowinie.

Na drugim festiwalu słoweńskiego tańca, Moving Cake 2005, otrzymała nagrodę międzynarodowego jury za spektakl „Forma interrogativa”. Na 8. Festiwalu Teaterfest w Sarajewie otrzymała nagrodę jury za spektakl „Moment — studium zatrzymanego czasu”. Była dwukrotnie nominowana do nagrody „Povodni mož” za najlepszy spektakl tańca współczesnego w Słowenii: w roku 2003 za „Forma interrogativa” i w roku 2004 za „Moment — studium zatrzymanego czasu”. Współpracowała z teatrem Dada von Bzdülöw, belgijską grupą teatralną De Tijd, Avi Kaiserem, Johanne Saunier, Mateją Bučar, Matjažem Faričem, Goranem Bogdanovskim.

Jest pedagogiem tańca współczesnego, prowadzi warsztaty i lekcje m.in. w Gandawie, Avignonie, Ljubljanie i Gdańsku.

„Widoczną tendencją naszych konserwatyzujących się społeczństw jest dążenie do unifikacji. Każdy, kto w jakiś sposób nie mieści się w ustalonej „tabeli przeciętności” może być napiętnowany. Powody są różne i dotyczą niemal każdej dziedziny życia: pochodzenia, religii, koloru skóry, seksualności, wyznawanych zasad i poglądów. Ile szkody wyrządzamy sami sobie tym, że zamykamy się przed innymi? Odmienności się boimy i ją osądzamy.”
Magdalena Reiter