polski

english

français

Witold Kopeć (Lublin)

„Trzy rozmowy z Panem Herbertem” — monodram

16. 11. 2009 r. – poniedziałek
godz. 17.00
sala Teatru LOGOS, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Witold Kopeć

Aktor, absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTViT w Łodzi. W roku 1981 rozpoczął pracę w Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie, a następnie występował w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrach Polskim i Współczesnym w Szczecinie. Od 1989 roku związany jest z Teatrem im. J. Osterwy. Zagrał ponad 100 ról teatralnych, radiowych i filmowych.

Spośród teatralnych najbardziej ceni sobie role:

Gustawa w „Ślubach panieńskich” A. Fredry
Piotra w „Ósmym dniu tygodnia” wg M. Hłaski — reż. J. Wierzbicki
Artura w „Tangu” S. Mrożka — reż. K. Szachnowski
Księcia Myszkina w „Idiocie” wg F.Dostojewskiego — reż. A. May
Septimusa w „Arkadii” T. Stopparda i Hrabiego Szarma w „Operetce” W. Gombrowicza — reż. K. Babicki
Mazurkiewicza w „Żołnierzu królowej Madagaskaru” J. Tuwima
Parollesa we „Wszystko dobre co się dobrze kończy” W. Szekspira — reż. T. Bradecki.

Ważniejsze role radiowe to:

On w „Opowiem wam o Ester” wg M. Hłaski
Aktor w „Mistrza Ildefonsa z Aktorem rozmowie świątecznej” — obydwie w słuchowiskach wg własnych scenariuszy — reż. K. Kotowicz

Z ról filmowych warto wymienić Mima w pantomimicznym filmie K. i M. Bogusławskich z muzyką K. Pendereckiego „Psalmus” oraz Sławka w filmie L. Niedbalskiej „Dzień czwarty”.

Jest autorem scenariuszy teatralnych i radiowych oraz producentem teatralnym (kieruje prywatnym Teatrem Poezji Studio w Lublinie). Ma na swoim koncie również publikacje prasowe (m.in. „Na przykład” , „Najwyższy Czas”) oraz samodzielne prace reżyserskie (m.in. „Opowiem Wam o Ester” i „Pętla” wg M. Hłaski).

Zrealizował 9 monodramów, w tym:
„Nie będzie darowane” — tekst własny
„Zwracam się do rządu Jej Królewskiej Mości” — wg W. Suworowa
„Beniowskiego” — wg J. Słowackiego
„Trzy rozmowy z Panem Herbertem” — wg Z. Herberta.

Ma za sobą premiery dwóch recitali: „Jest już za późno” wg E. Stachury oraz „Wciąż po linie” wg W. Wysockiego.

Jest nauczycielem akademickim. Od 2001 roku współpracuje z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Na Wydziale Artystycznym UMCS prowadzi zajęcia z przedmiotu „Interpretacja tekstu literackiego” , a na Wydziale Prawa i Administracji z przedmiotu „Retoryka prawnicza w praktyce”. W roku 2005 otworzył przewód doktorski w Akademii Teatralnej w Warszawie, a w 2006 uzyskał stopień doktora sztuki teatralnej.

Zdobywał nagrody w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach i festiwalach teatralnych.

„Trzy rozmowy z Panem Herbertem”

Spektakl „Trzy rozmowy z Panem Herbertem” jest monodramem, którego scenariusz powstał z wierszy, fragmentów listów i esejów Zbigniewa Herberta. Wśród wierszy są te bardzo znane, takie jak „Apollo i Marsjasz”, „Potęga smaku” czy „Przesłanie Pana Cogito” oraz takie, jak „Zima” czy „Kasztelanko mych palców...”, które publikowane były tylko w „Zeszytach Literackich”. Fragmenty esejów pochodzą z tomów „Labirynt nad morzem” i „Martwa natura z wędzidłem”, a listów - z korespondencji z Czesławem Miłoszem i Stanisławem Barańczakiem.

Jest to spektakl o człowieku o wyrazistych poglądach, człowieku niezłomnym, wiernym zasadom. O jego fascynacji podróżą twórczą. Spektakl o zdeklarowanym Europejczyku świadomym jednak swojej polskości.

Witold Kopeć — scenariusz, reżyseria i wykonanie
Katarzyna Krygier-Durakiewicz — scenografia
Rafał Rozmus — muzyka
Jacek Wierzbicki — współpraca reżyserska
Andrzej Durakiewicz — afisz i plakat
Błażej Kalinowski — obsługa techniczna

Więcej na stronie internetowej: www.witoldkopec.pl

 

„Umarł w lipcową noc 1998 roku na korytarzu warszawskiego szpitala — nikt z pielęgniarek czy lekarzy nie wiedział, że to najwybitniejszy współczesny polski poeta. Człowiek, który głęboko umiłował kulturę europejską, spotkał się z takim opuszczeniem jakiego doznał też Norwid, umierający w paryskim przytulisku.

Herbert pozostawił nam świat czarno-biały: „Wierzę, że są rzeczy piękne i brzydkie, dobre i złe, szlachetne i podłe i biada takim strukturom, w których te granice zostaną zatarte w imię czegokolwiek” — pisał. Czy te słowa zostaną zrozumiane przez dzisiejszy świat, którym rządzi relatywizm? W każdym razie warto walczyć. „Bądź wierny. Idź”.

W rozmowie z Jackiem Trznadlem w 1985 roku na jego pytanie o literatów, którzy poddali się dyktatowi systemu komunistycznego, Herbert odparł: „To, co powinno nas łączyć, to pewna niezbywalność ludzkiego sumienia. Intelektualista jest po to, żeby myślał sam na własny rachunek, nawet przeciwko wszystkim. (...) Prawda obowiązuje zawsze”.

Wybrana przez Witolda Kopcia forma monodramu pokazać ma człowieka niezłomnego, który był poetą. Wg słów Norwida rolą poety jest „odpowiednie dać rzeczy słowo”, tak rolą aktora jest odwrócenie tego procesu i przemiana słowa w rzeczywistość. Spektakl wprowadza nas w rzeczywistość człowieka — poety niezłomnego. Monolog jest częstą formą poetyckiej wypowiedzi Herberta. Czujemy, że to właśnie on — do nas mówi.”

Małgorzata Lalicka — filolog
Urząd Miasta Krakowa