polski

english

français

Ewa Dyakowska-Berbeka i Maciej Berbeka

„Między niebem a ziemią”

03. 11. 2014 r. – poniedziałek
godz. 13.00
Budynek Fabryki Grohmana, ŁSSE, ul. Tymienieckiego 22/24

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

O wystawie

Logo Muzeum Tatrzańskiego

Między niebem a ziemią toczy się opowieść o drodze twórczej Ewy i Macieja Berbeków. Można ją potraktować jak pamiętnik, w którym odnotowane są najważniejsze wydarzenia rodzinne, chociaż opowieść ta nie rozwija się linearnie. Zaaranżowaną przez Staszka Berbekę przestrzeń ekspozycji wyznaczają niebotyczne ściany pięciu ośmiotysięczników.

Między niebem a ziemią Maciej Berbeka wytyczał własną drogę w górach. Ich majestat przypomina, że wspinaczka ma również aspekt wewnętrzny. Jest podejmowaniem wyzwań, by konfrontować się z prawdą o sobie i odkrywać metafizyczny wymiar ludzkiej egzystencji. Intensywność pasji Maćka można przeczuć, patrząc na zdjęcia Annapurny, Manaslu, Cho Oyu, Mount Everestu i Broad Peak. Jego droga wiodła zarówno graniami najwyższych gór świata, jak i wśród tatrzańskich perci. Inspiracje górskie w życiu Maćka przenikały do jego myślenia o sztuce i kształtowały jego relacje z ludźmi. Rozświetlały jego radykalizm radością. Przyznał kiedyś: Wracając z Himalajów, czuję się odmieniony. Mam znów siłę, by coś robić. Życie składa się ze zbyt wielu szczegółów, kłopotów, zmagań z banałem. Trzeba odetchnąć, żeby te przeszkody wydały się nieistotne choć na chwilę. Trzeba czasem spojrzenia z góry na to, co zdarza się w dolinach naszej codzienności.

Między niebem a ziemią Ewa Dyakowska-Berbeka odnajduje przestrzeń do wyrażania swoich życiowych pasji. Pojawiają się w jej obrazach — jak w rozbłyskach intuicji czy snów — różne sytuacje z wypraw Maćka. Jego sylwetkę rozpoznajemy w wizerunku podążającego wzwyż człowieka, wędrującego w nieznane. Kolaże Ewy są tak niezwykle osobiste, że stają się uniwersalne. Wydaje się, iż właściwym spoiwem kolażowej faktury, stopionej między innymi z kawałków fotografii, skrawków listów, notatek, pocztówek, ścinków rozmaitych tkanin itp., jest oczekiwanie opalizujące lękiem i nadzieją. W dwóch pracach sprzed wielu lat powtarza się niepokojąco zdjęcie zrobione z głównego wierzchołka Broad Peak, skadrowane niemal tak samo jak fotografia z ostatniej wyprawy.

W obrazach Ewy motywy górskie niekiedy łączą się z wizerunkami Matki Bożej i fragmentami zdjęć Jana Pawła II. Są nie tylko wspomnieniem wzruszających spotkań z Papieżem. Z 1981 roku pochodzi kompozycja, na której klatki filmu dokumentującego zamach na Ojca Świętego tworzą swoisty kontrapunkt do zarysu wytyczanej wówczas przez Maćka nowej drogi — nazwanej Drogą Jana Pawła II — na południowej ścianie Annapurny. Zamach rozpoczął także nową, naznaczoną cierpieniem, drogę Ojca Świętego. Kolaże z tego cyklu stają się medytacją nad jego świadectwem życia i zawierzenia Bogu. Milczące trwanie przed ikonami Matki Bożej, tak często malowanymi przez Ewę, przeradza się w kontemplację tajemnic naszego wędrowania „ciemną doliną”. Chwile dojmująco boleśnie przeżywanej codzienności czasem rozświetla promyk, choć jest nikły jak dukt pisma w słowach psalmów, umieszczonych na skrzydłach tryptyku i na sztandarze:

Pan jest moim pasterzem.
Niczego mi nie braknie,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach. 

Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia.
Przed kim miałbym czuć trwogę?...

Nadzieja, że szlaki naszego życia nie prowadzą na manowce, wyzwala poczucie wolności. Nie osłabia poczucia tragizmu. Nie znieczula świadomości, jak kruche jest ludzkie istnienie. Ośmiela jednak, by dążyć do własnego spełnienia między niebem a ziemią.

Iwona Pawłowska

 

Ewa Dyakowska-Berbeka

Urodziła się w 1957 roku w Bielsku-Białej. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki w 1982 r. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach w kraju i zagranicą. Jej prace są w zbiorach Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, w Muzeum Tatrzańskim oraz w kolekcjach prywatnych. Od wielu lat tworzy rozmaite projekty graficzne i aranżuje wystawy związane z tradycjami Zakopanego. Od 1985 r. pracuje w Teatrze im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem jako grafik i scenograf. Wraz z ponad stuosobową góralską, amatorską grupą teatralną i zespołem Trebuniów Tutków pracowała nad realizacją opery „Ojciec Święty Jan Paweł II na Podhalu”, wystawianą m.in. w Rzymie (2011).

 

Maciej Berbeka

Urodził się w 1954 roku w Zakopanem. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Form Przemysłowych w 1980 r. Pracował w Liceum Plastycznym im. Antoniego Kenara w Zakopanem w latach 1980–1989. Z Teatrem im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem współpracował od początku jego istnienia. Ratownikiem Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego został w 1979 r. Himalaista i przewodnik wysokogórski z międzynarodową licencją IVBV/UIAGM. Zimą zdobył Manaslu (1984), Cho Oyu (1985) i Broad Peak (2013). Wytyczył tzw. Drogę Jana Pawła II na południowej ścianie Annapurny (1981) i wszedł własnym wariantem od strony tybetańskiej na Mount Everest (1993). Dwukrotnie był kierownikiem wypraw zimowych na Nanga Parbat. Jako pierwszy pokonał zimą granicę 8000 m wysokości w Karakorum, wchodząc 6 marca 1988 roku na Rocky Summit, tj. przedwierzchołek Braod Peak. Do Korony Ziemi brakło mu jedynie zdobycia Masywu Vinsona na Antarktydzie. 5 marca 2013 r. spełnił marzenie o zimowym wejściu na Broad Peak.
Zginął 6 marca podczas drogi powrotnej ze szczytu.