Andreas Scholl (Niemcy) oraz Huberman Trio (Wiedeń) i goście

koncert

08. 11. 2015 r. – niedziela
godz. 20.00
Kościół MBZ, ul. Łąkowa 42

Archiwum Festiwalu

O festiwalu

Pobierz

Cookies

Andreas Scholl

Huberman String Trio

Sándor Jávorkai

Tomasz Wabnic

Ádám Jávorkai

Program koncertu

Andreas Scholl wydał serię niezwykłych płyt solowych, z których najnowsza to „Wanderer” — płyta German Lied nagrana we współpracy z pianistką Tamar Halperin. Inne ważne produkcje obejmują: kantaty Bacha z Kammerorchester Basel, „O Solitude” — album all-Purcell z Accademia Bizantina, który wygrał nagrodę BBC Music Awards w 2012 r., „Arias for Senesino”, „Heroes” — płytę z ariami Handla, Mozarta, Hasse i Glucka, „A Musicall Banquet” Roberta Dowlanda, motety Vivaldiego nagrane z Australian Brandenburg Orchestra, a także płytę „Arcadia” — kolekcję rzadkich i niepublikowanych kantat kompozytorów rzymskiego Arcadian Circle — wszystkie wydane na Decca. Dyskografia obejmuje także nagrania dla Deutsche Grammophon — „Solomon” Handla i „Saul” z Paulem McCreesh, a także Harmonia Mundi, w tym „Stabat Mater” Vivaldiego; Caldara „Maddalena ai piedi di Cristo” oraz „Crystal Tears” — utwory na lutnię i pieśni Johna Dowlanda. Jego DVD obejmują produkcje „Giulio Cesare” (dla Decca i Harmonia Mundi), „Rodelinda” (Warner) i „Partenope” (Decca).

Obecny sezon to najnowszy rozdział w karierze Andreasa Scholla, w którym rozpoczyna karierę dyrygenta. W programie obejmującym jedynie Bacha, w którym zagrają jego najzdolniejsi uczniowie, pojawi się we Frankfurcie, Paryżu i Aix-en-Provence, prowadząc Kammerorchester Basel. Dalsze koncerty to także debiut w Oper Frankfurt jako Giulio Cesare oraz koncerty w Ameryce Północnej z Anne Sofie von Otter i San Francisco Philharmonia Baroque.

Role operowe to m.in. rola w „Giulio Cesare” w Théâtre des Champs-Elysées i w roku 2012 Salzburger Festspiele (z Cecilia Bartoli) oraz Bertarido („Rodelinda”), w którym zadebiutował na Glyndebourne Festival Opera i w Metropolitan Opera (z Renée Fleming). Jego przedstawienia koncertowe obejmują występy z Berliner Philharmoniker, New York Philharmonic, Royal Concertgebouw Orchestra, Boston Symphony Orchestra, a także z wiodącymi orkiestrami barokowymi. W 2005 pojawił się na Last Night of the Proms — pierwszy kontr-tenor, który kiedykolwiek został zaproszony.

Urodzony w Niemczech, Andreas Scholl początkowo uczył się w Kiedricher Chorbuben. Następnie studiował u Richarda Levitta i René Jacobs w Schola Cantorum Basiliensis. Artysta nominowany do Grammy, nagrodzony wieloma nagrodami, w tym prestiżową ECHO Award za kompozycje pt. „The Emperor’s New Clothes” i „The Nightingale” wydane przez Deutsche Grammphon.

Sándor Jávorkai — skrzypce — Węgry
Tomasz Wabnic — altówka — Polska
Ádám Jávorkai — wiolonczela — Węgry

goście:
Lukas Medlam — skrzypce II — Anglia
Dalia Dedinskaite — skrzypce II (Vivaldi) — Łotwa
Grzegorz Frankowski — kontrabas / violone — Polska
Tomaz Sevsek — klawesyn / orgel positiv / fortepian — Czechy

To młode trio powstało w 2013 i wcale nie dziwi, że nazwa powstała od nazwiska sławnego muzyka. Bronisław Huberman (1882-1947) pochodził z polsko-żydowskiej rodziny i występował od siódmego roku życia, jako cudowne dziecko. Okazał się jednym z najsłynniejszych muzyków XX wieku.

Ale Huberman był kimś więcej niż tylko muzykiem. Aktywnie wpływał na społeczeństwo, a jego interpretacje były powszechnie znane. Widział się w szerszym kontekście, tworząc „lepszy świat”. Zatem, kiedy Wilhelm Furtwängler zaprosił go, aby wystąpił z Berlin Philharmonic Orchestra w czerwcu 1933 r., w odpowiedzi napisał, odnosząc się do sytuacji w Niemczech, że „... to nie jest kwestia koncertów skrzypcowych, czy Żydów. Liczy się utrzymanie kultury i osiągnięć naszych przodków, którzy wiele poświęcili dla naszego dobra. Na szali położono podstawy, na których zbudowano Europę i jej kulturę: wolność jednostki, aby mogła przyczynić się dobru większości, bez przeszkód kajdan segregacji rasowej”. Później był też aktywny na wiele sposobów: jako pionier pomysłu Europy zjednoczonej; państwa Żydowskiego w Palestynie; pomagając rodzinom i artystom przetrwać zawieruchę czasów wojny. W 1935 założył Palestine Orchestra, z której narodziła się Israel Philharmonic Orchestra w 1948 r. — rok po jego śmierci.

Fakt, że Huberman należy do tradycji europejsko-żydowskiej, wśród której odnajdziemy takie postaci, jak Menuhin, Oistrakh, Heifetz, Schering, Milstein, Zuckerman, Perlman, przywodzi na myśl to, co powiedział Einstein siedemnastoletniemu Menuhinowi po koncercie: „Teraz wiem, że w niebie jest Bóg”.

Jest jeszcze jedna niezapomniana historia, tym razem o samym Hubermanie, w której skradziono mu jego skrzypce Stradivariusa z 1713 r. Wiele lat po tym wydarzeniu, kiedy Huberman był na łożu śmierci, złodziej oddał bezcenny instrument. Można powiedzieć, że tradycja wciąż żyje, biorąc pod uwagę fakt, że na tych skrzypcach gra teraz Joshua Bell.

W 2008 r. Angela Merkel ustanowiła stypendium Bronislawa-Hubermana, wyrażając życzenie, aby można było „spełnić marzenie każdego młodego człowieka”.

Autor niniejszego tekstu miał ostatnio okazję gościć tę grupę w swoim domu w Wiedniu, na nieformalnym koncercie, będącym przygotowaniem do tournée po Polsce, ojczyźnie Bronisława Hubermana. Grali wariacje Goldbergowskie Bacha w zapisie skrzypka, Dimitrija Sitkowieckiego. To niebywałe przedstawienie promieniowało nostalgiczną tradycją reprezentowaną przez trzech muzyków, podążających za tym samym drogowskazem. Uczucie „przeniesienia do nieba” przypomniało mi słowa Einsteina. Czego więcej możne sobie życzyć wielbiciel muzyki, ponad możliwość usłyszenia gry Sándora Jávorkai, Tomasza Wabnica i Ádáma Jávorkai.

Wiedeń, listopad 2013
Josef Wedam

Urodzony na Węgrzech Sándor Jávorkai, grający na Guarnieri z 1696 r., pobierał swoje pierwsze lekcje gry na skrzypcach w wieku lat 3 od swojego ojca, a występował publicznie już jako pięciolatek. Dalsza nauka i działalność wyglądała mniej więcej następująco: pierwszym nauczycielem był Prof. Ferenc Halász z Franz-Liszt-Music Academy w Budapeszcie, Prof. Michael Frischenschlager na Music University w Wiedniu, który ukończył w 2004 z wyróżnieniem. Obecnie pracuje nad doktoratem na tym samym uniwersytecie.

Był koncertmistrzem pod dyrekcją Mariss Jansons i Marcello Viotti w Attergau International Orchestral Institute pod patronatem Vienna Philharmonic. Prowadzi Mozarthaus Vienna String Quartet. Ostatnio prowadzi działalność jako muzyk kameralny i jest członkiem Huberman Trio.

Jako solista, pojawił się z Berlin Symphonic, Dresdner Philharmonie, Philharmonie der Nationen, Europa Philharmonie, Osaka Philharmonic, SuperB Orchestra of Tokyo, Yokohama Sinfonietta, Bruno Walter Festival Orchestra, Sinfonietta Baden, Niederösterreichische Tonkünstlerorchester, Savaria Symphony Orchestra, Budapest Philharmonic, Philharmonie Györ, North Hungarian Symphony Orchestra Unici, Symphony Orchestra of Szeged i Symphony Orchestra of Debrecen.

Koncertuje na festiwalach, ale także daje koncerty w Europie i Japonii. Po jego wykonaniu Koncertu No 1 Paganiniego, Volksstimme Magdeburg napisał: „Widownia była do tego stopnia poruszona jego wykonaniem, że nie mogli powstrzymać spontaniczego aplauzu. Jego wykonanie zawierało subtelne niuanse, różnorodność, iskrzyło pomysłami”.

Transmisje radiowe obejmują: Austrian ORF Ö1, Radio Stephansdom, Hungarian Broadcasting Station „Radio Bartók”, a także Polskie Radio.

Wraz z bratem, wiolonczelistą, Ádámem Jávorkai, często grają duety. Nagrali płytę z Philharmonic Orchestra of Györ pod batutą Ádáma Medveczky: koncert Brahmsa i Saint-Saëns „Introduction und Rondo capriccioso”. Duet rozrósł się do tria fortepianowego, po przyłączeniu się Katalin Falvai. Obecnie razem grają w całej Europie.

Sándor Jávorkai prowadzi kursy w wielu krajach: Asahikawa International Violin Seminar w Japonii, Orpheus Academy w Bułgarii, Festival Bled w Słowenii, szkoła letnia w Judenburg. Otrzymał także stupendium Centrum Herberta-von-Karajana w Wiedniu.

Niebywała łatwość wykonania pozwoliła mu wygrać wiele konkursów:
Konkurs instrumentów smyczkowych Emila Vajdy na Węgrzech;
1992 konkurs skrzypcowy Jánosa-Koncz na Węgrzech;
1993 Międzynarodowy konkurs skrzypcowy Carla Flesch na Węgrzech;
1999 Międzynarodowy konkurs skrzypcowy Sarasate w Hiszpanii;
2000 Międzynarodowy konkurs muzyki kameralnej w Thessaloniki;
2003 wraz z bratem, Ádámem Jávorkai, wygrali konkurs Kodály w Semmering w Austrii;
2009 obaj bracia w duecie otrzymali tytuł Artysty Roku.

Urodzony we Wrocławiu, w Polsce, Tomasz Wabnic wcześnie zajął się muzyką kameralną, ucząc się gry na altówce i wiolonczeli. Studia skrzypcowe rozpoczął w Częstochowie i ukończył z wyróżnieniem, następnie przeszedł do Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Kontynuował studia w Poznaniu, w klasie skrzypiec u prof. Jadwigi Kaliszewskiej. Wreszcie jednak zdecydował się zgłębić wiolonczelę i wyjechał na studia do Konserwatorium Wiedeńskiego, do klasy prof. Herwig Zelle, którą także ukończył z wyróżnieniem. W tym samym czasie brał udział w zajęciach muzyki kameralnej w Wiener Altenberg Trio (M.A.). Poza wybitnym talentem do gry na altówce i wiolonczeli, czynnie organizuje różne grupy, inicjuje i promuje ich działalność jako dyrektor artystyczny.

Był członkiem i solistą World Chamber Orchestra, pełniąc tę samą rolę w Wiener Bachsolisten. Jest założycielem i dyrektorem Morphing Chamber Orchestra (Wiedeń). Jest też założycielem i dyrektorem Capella Czestochovienisis i Claromontana (Mons Clara, Góra Czarnej Madonny w Polsce); współpracuje z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie. W 2002 r. założył „Fidelio Quartett” w Wiedniu, który zabrał do Melbourne w 2003 r. na International Chamber Music Competition. Konkurując z 600 muzykami z całego świata, doszli do finałów.

Nagrał kilkanaście płyt z muzyką kameralną dla Gramola (Wiedeń), Acte Prealable (Warszawa), Musicon (Warszawa) oraz dla Austrian Radio and TV (ORF Burgenland); Polskie Radio program 1 i 2, (TVP Kultura); TV Russia/Kultura; TV Polonia i HRT Chorwacja.

W 2013 założył Huberman String Trio, razem z braćmi Sándorem Jávorkai (skrzypce) i Ádámem Jávorkai (wiolonczela).

Tomasz Wabnic grał z takimi sławami, jak Alexander Arenkov, Andreas Scholl i Bobby McFerrin. Na lata 2014 i 2015 Huberman String Trio zaplanowało 2 koncerty z Bobby McFerrin. Koncerty Tomasza Wabnica zawiodły go do wielu krajów europejskich, Pd. Ameryki i Japonii.

Węgierski wiolonczelista, Ádám Jávorkai, grający na Stradivari-Cello z 1701 r., rozpoczął studia muzyczne w konserwatorium Hansa Richtera w Győr, a następnie w konserwatorium Béli Bartóka w Budapeszcie, które ukończył z wyróżnieniem. W latach 1996-2004 studiował w Music University w Wiedniu, w klasie Prof. Angeliki May i Prof. Reinharda Latzko. Ukończył je z wyróżnieniem, Obecnie pisze doktorat z muzykologii w Wiedniu. Brał także udział w zajęciach Miklósa Perényi, Ina-Esther Joost, Tobias Kühne, Ferenc Rados i Anner Bijlsma.

Ádám Jávorkai gra na wiolonczeli Antonio Stradivari (z prywatnej kolekcji).

Wygrał wiele konkursów z wyróżnieniem: od roku 1991 przez 3 lata z rzędu wygrywał Hungarian Emil-Vajda-String Instrument-Competition. W 1990, 1993 i 1996 wygrywał pierwszą nagrodę na National Cello Competition na Węgrzech. 1998: nagroda Bohuslava Martinu na International Summer Academy Prag-Vienna-Budapest; 2000: nagroda uznania jako „Skrzypek roku” i „Najlepszy interpretator kompozycji słoweńskich”, nagrodzony przez Związek Kompozytorów Słoweńskich; 2002: Nagroda Bartóka, Semmering, Austria; 2003: Nagroda Kodályego dla niego oraz brata, skrzypka, Sándora Jávorkai, Austria; 2008: w duecie z Clarą Biermasz pierwsza nagroda na International Competition „Premio Cittá di Padova”, Italy, kategoria: Muzyka Kameralna. W tym samym wydarzeniu, wraz z Clarą Biermasz otrzymali nagrodę we wszystkich kategoriach z wyróżnieniem „Primo Premio Assoluto”; w tym samym roku, pierwsza nagroda „Soloist and Orchestra”, Włochy. 2009: wraz z Sándorem Jávorkai, zostali odznaczeni Jeunesse- i Bank-of-Austria, nagrodą „Artysta Roku”.

W latach 2001/2002/2003 Ádám był stypendystą Funduszu Annie Fischer w Budapeszcie, w 2002 otrzymał stypendium Centrum Herberta von Karajana w Wiedniu, a w 2003 i 2004 stypendium Nippon Foundation, Tokio.

Ádám Jávorkai prowadzi warsztaty w wielu krajach: Seminarium w Asahikawa International String, Orpheus Academy w Bułgarii, Letnia szkoła Judenburg w Austrii, Music University w Bogocie, Kolumbia.

Jako solista, Ádám Jávorkai regularnie gra z orkiestrami, np. Budapest Philharmonic; Philharmonic Orchestra of Győr; North Hungary Philharmonic Orchester; Youth-Symphony-Orchestra of Genua; Sinfonietta Baden; Savaria Symphony Orchester; Szeged Symphony Orchestra; Sofia Soloists; Orchestra of the Arena of Verona; National Philharmonie Budapest.

Jako wiolonczelista, pracował pod batutami Marcello Viotti i Mariss Jansons. Dokonał wielu nagrań dla rozgłośni międzynarodowych i stacji telewizyjnych. Np. Ö1 w Austrii, Radio Stephansdom ; węgierskie Radio Bartók. Współpracował także z telewizją ORF w Austrii. W roku 2002 wydano jego płytę z utworami Brahmsa (Double Concerto), Saint-Saens i Czajkowskiego, nagraną z Philharmonic Orchestra of Győr pod batutą Ádáma Medveczky. W roku 2009 wydano jego drugą płytę, tym razem z utworami Dvoraka Cello Concerto. A w 2011 wraz z bratem nagrał trzecią płytę z duetami na wiolonczelę i skrzypce, takich kompozytorów, jak Bartók, Kodály (Label Gramola).

Ádám reprezentował Austrię na International Jeunesse-Festival w roku 2005 w Brukseli, a także w Warszawie. W 2003 otrzymał zaproszenie z fundacji tokijskiej, jako reprezentant Music University of Vienna, wziął udział w Asia/Pacific Sylff Regional Forum 2003 w Kairze.

Jako solista i muzyk kameralny, koncertował np. w Tokyo Opera City, w Zakazanym Mieście, Musikverein w Wiedniu, Konzerthaus w Wiedniu, Berlin Konzerthaus; Schleswig-Holstein Festival; Neue Philharmonie Luxemburg; Settimane musicali al Teatro Olimpico; Chopin Festival Gaming; Varna Summer Festival; Liszt Academy Budapest; Cello Festival Dordrecht; Museum of Fine Arts Budapest.

Te wydarzenia przysporzyły mu wielu pochwał ze strony krytyków:
„Jeden z najbardziej niezwykłych duetów, jakie znam” Matthias Naske (Duo Ádám & Sándor Jávorkai).
„Dwa wielkie talenty i cudowna technika i intepretacja” Padova Cultura, 2008 (Duo Ádám Jávorkai & Clara Biermasz).

Koncertował w Czechach, na Węgrzech, w Omanie, Kolumbii, Austrii, Anglii, Belgii, Danii, Kosowie, Francji, Turcji, Japonii, Norwegii, Egipcie, Niemczech, Hiszpanii, Chinach, na Syberii, we Włoszech, w Izraelu, Holadii, Luksemburgu, Polsce, Grecji i Moskwie.

1. Antonio Vivaldi (1678 - 1741) — „Cztery pory roku” („Le quattro stagioni”)
Koncert nr 1 E-dur „Wiosna” („La Primavera”), RV 269

2. Henry Purcell (1659? - 1695)
Cold song — aria z opery „Król Artur”

3. Henry Purcell (1659? - 1695)
Music for a while

4. Antonio Vivaldi (1678 - 1741) — „Cztery pory roku” („Le quattro stagioni”)
Koncert nr 2 g-moll „Lato” („L'Estate”), RV 315

5. Jan Sebastian Bach (1685 - 1750)
Erbarme dich Mein Gott — aria z „Pasji wg Św. Mateusza” BWV 244

6. Antonio Vivaldi (1678 - 1741) — „Cztery pory roku” („Le quattro stagioni”)
Koncert nr 3 F-dur „Jesień” („L'Autunno”), RV 293

7. Jan Sebastian Bach (1685 - 1750)
Schlummert ein, ihr matten Augen — aria z Kantaty „Ich habe genug” BWV 82

8. Antonio Vivaldi (1678 - 1741) — „Cztery pory roku” („Le quattro stagioni”)
Koncert nr 4 f-moll „Zima” („L'Inverno”), RV 297

9. Georg Friedrich Händel (1685 - 1759)
Ombra mai fu — aria z opery „Serse” („Kserkses”) HWV 40

10. Georg Friedrich Händel (1685 - 1759)
But who may abide the day of his coming? — aria z Oratorium „Mesjasz” („Messiah”) HWV 56

Na bis:

11. Jan Sebastian Bach — „Jesus bleibet meine Freude”