polski

english

français

Rabih Abou-Khalil (Liban) z zespołem: Jarrod Cagwin (Austria) i Michel Godard (Francja)

Koncert muzyki medytacyjnej

13. 11. 2009 r. – piątek
godz. 19.00
Kościół Środowisk Twórczych, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Rabih Abou-Khalil

Urodził się i wychował w kosmopolitycznym klimacie Bejrutu w latach 60. i 70. Rabih Abou-Khalil uczył się gry na lutni arabskiej, kiedy skończył 4 lata. W kulturze arabskiej ten instrument jest popularny równie jak gitara, czy pianino na Zachodzie i jest podstawowym instrumentem kompozytora. Podczas wojny domowej w Libanie, w 1978, został zmuszony do opuszczenia kraju, dzięki czemu studiował flet klasyczny w Niemczech, ucząc się u Walthera Theurera w Monachium. Zajęcie się klasyczną muzyką europejską pozwoliło mu przekazać dalej arabskie wpływy, otwierając oczy na możliwość gry na teoretycznie zupełnie rozbieżnych instrumentach. O ile instrumentaliści arabscy chętnie imitowali techniki głosu ludzkiego, Rabih Abou-Khalil rozpoczął badania nad nowatorskim wykorzystaniem instrumentu. Krytycy muzyczni nawet sugerowali mu zajęcie się studiami nad gitarą w kierunku jazzu; z drugiej strony, jego ballady na nowo rozbudzają wspomnienia arabskiej kultury, nie brzmiąc bardziej tradycyjnie.

Rabih Abou-Khalil utrzymuje, że jest kompozytorem awangardowym, ale również instrumentalistą. Nie tylko dlatego, że wyprzedza swoje czasy, ale także dlatego, że podważa to, za czym gonią inni bez większego zastanowienia. Ze swoją oryginalną techniką kompozycji, śmiałym podejściem do klasycznej muzyki arabskiej, znalazł jedyny w swoim rodzaju język muzyczny. Rabih Abou-Khalil napisał dwa niezwykłe utwory na zlecenie Südwesrfunk, na kwartet smyczkowy, w swoim charakterystycznym melodyjnym stylu. Praprepiera utworu z Kronos String Quartet była uświetnieniem Stuttgart Jazz Summit w 1992 roku. Na swojej płycie „Arabskie walce”, wraz z Balanescu String Quartet, udało mu się zintegrować kwartet smyczkowy z własnym językiem muzycznym.

To, co na pierwszy rzut oka zdaje się być przypadkowym spotkaniem sprzecznych instrumentów muzycznych i zbitką różnej muzyki, jest rezultatem bardzo przemyślanego konceptu. Pod przewodnictwem Abou-Khalil, te różnice zdają się zanikać. Wręcz przeciwnie, muzycy z różnych kultur czerpią inspirację z intuicyjnego rozumienia wyzwania, jakie stanowi muzyka Abou-Khalil. Identyfikacja intelektualna i emocjonalna z tymi kompozycjami uwalnia pokłady entuzjazmu tkwiące w każdym muzyku, podnosząc ich grę znacznie wyżej. Wielce zróżnicowane utwory Abou-Khalil wychodzą daleko poza utarte konwencje. Z połączenia różnych elementów kultury wyłania się coś bardzo osobistego i spójnego. Nie miałoby sensu rozmyślanie nad jazzem orientalnym czy muzyką klasyczną.

Na zlecenie BBC Concert Orchestra, Abou-Khalil napisał utwory grane w Londynie i Chichester. Współpracował także w ramach innego projektu z Ensemble Modern, jedną z najbardziej sławnych orkiestr, specjalizujących się w muzyce współczesnej. „Podczas pracy z Rabih Abou-Khalil, nieustannie miałem w pamięci to, co powiedział Herbert von Karajan: „Nie graj taktu, wyjdź poza niego.” Niezwykle delikatne, nieregularne rytmy, ułożone w łańcuchy, które płyną bez ustanku, nigdy nie dotykając ziemi, przez co osiągają taki poziom czaru, który wciąga słuchacza w magię” – tak Dietmar Wiesner, flecista, podsumował swoje wrażenia z prób.

Jerry G. Bauer

 

Rabih Abou-Khalil na festiwalach międzynarodowych:

Berlin Horizonte Festival, Niemcy 1988
Neuwied Festival, Niemcy 1988
Raab Jazz Festival, Austria 1988
Crawley Jazz Festival, Anglia 1988
North Sea Jazz Festival, Holandia 1989, 1993
Lugano Jazz Festival, Szwajcaria 1989
Jazzfestival Kiel, Niemcy 1989
Weltmusikfestival, Austria 1989
Mediterranean Music Festival, Catania, Sycylia 1989
Theaterhaus Festival Stuttgart, Niemcy 1989, 1990
Willisau Festival, Szwajcaria 1990
Gibellina Ethno-Festival, Sycylia 1990
Bleiburg Jazz Festival, Austria 1990
St. Ingbert Jazz-Festival, Niemcy 1991
Oldenburger Weltmusiktage, Germany 1991
International Jazz Festival, Grecja 1991
Hamburg Jazz Festival, Niemcy 1991
Leverkusener Jazztage, Niemcy 1991
Jazz Summit Stuttgart (z Kronos Quartett) 1992
Festival Mediterraneo, Hiszpania 1992
Rennes Arts Festival, Francja 1992
Jazzfestival Jesolo, Włochy 1993
Jazzfestival Rome, Włochy 1993
Jazzfestival Besançon, Francja 1993
Montreal Jazzfestival, Kanada 1993
North Sea Jazz Festival, Holandia 1993
Jazz Festival Taipeh, Taiwan 1993
Viersen Jazz Festival, Niemcy 1993
Neuwied Jazz Festival, Niemcy 1993
Jazz Open, Suttgart, Niemcy 1994
Jazz Festival Zürich, Szwajcaria 1994
Jazz Festival Berlin, Niemcy 1994
Jazz en Provincia, Hiszpania 1994
Jazz Festival, Atwerpen, Belgia 1994
Musical Passages East/West, Ateny, Grecja 1995
Damascus Jazz Festival, Syria 1995, 1996
Jazz Festival Sevilla, Hiszpania 1995
JazzFest Berlin, Niemcy 1995
Istanbul Jazz Festival, Turkey 1996
Amman Jazz Festival, Jordan 1996
Saalfelder Jazztage, Austria 1996
Skopje Jazz Festival, Macedonia 1996
Jazz Festival Lausanne, Szwajcaria 1996
Jazz Festival Strasbourg, Francja 1996
Jazz Festival Lausanne, Szwajcaria 1996
Jazz Festival Basel, Szwajcaria 1997
Jazz Festival Utrecht, Holandia 1997
Jazz Open, Stuttgart, Niemcy 1997
East-West Jazz Festival, Nuremberg, Niemcy 1998
Jazz Festival, Thessaloniki, Grecja 1998
Bell Atlantic Jazz Festival, New York, USA 1999
Rome Jazz Festival, Rome, Włochy 1999
Ravenna Jazz Festival, Ravenna, Włochy 1999
Baalbeck International Festival, Liban 1999
Brussel Jazz Festival 1999
Sons d’hivers Music Festival, Paryż 2000
International Festival of Arts & Ideas, Yale, USA 2000
Brussels Jazz Festival, Belgia 2000
Roccella Ionica, Rumori Mediterranei, Włochy 2000
Charleroi, Festival de Wallonie, Belgia 2000
Jazz Festival Rabat, Maroko 2000
Jazznojazz Festival Zurich, Szwajcaria 2000
Jazz à Liège, Belgia 2001
Festival Krizanke, Ljubljana, Slovenia 2001
Jazz Festival Skopje, Macedonia 2001
Jazz à Vienne, Francja 2001
Festival La Ciudadela, Pampeluna, Hiszpania 2001
Nancy Jazz Pulsations, Francja 2001
Beijing Jazz Festival, Chiny 2001
Bath International Music Festival, Anglia 2002
Alamar Festival La Alcazaba, Almeria, Hiszpania 2002
Villa Ada Festival Incontro il Mondo, Rzym, Włochy 2002
Festival International de Jazz, Montreal, kanada 2002
Classic Music Festival, Monsarraz, Portugalia 2002
Festival Babylon, Istanbul, Turcja 2003
Isla de la Cartuja, Sevilla, Hiszpania 2003
Les Trois Jours, Nidrelandy 2003
Paris Jazz Festival, Francja 2003
Willisau Jazz Festival, Szwajcaria 2003
Jazz Festival Saalfelden, Austria 2003
London Jazz Festival, Anglia 2003
Festival Babylon, Istanbul, Turcja 2004
Isla de la Cartuja, Sevilla, Hiszpania 2004
International Music Festival Baalbeck, Liban 2004
Les Trois Jours, Niderlandy 2004
Paris Jazz Festival, Francja 2004
Willisau Jazz Festival, Szwajcaria 2004
Jazz Festival Saalfelden, Austria 2004
London Jazz Festival, Anglia 2004
Tampere Jazz Festival, Finlandia 2004
Talos Festival, Ruvo di Puglia, Włochy 2004
On The Beach, Raahe, Finlandia 2005
Calagonone Festival, Sardynia 2005
Concertgebouw, Amsterdam, Niderlandy 2005
Traumzeit Festival Duisburg, Niemcy 2005
JVC Jazz Festival, Paris, Francja 2005
Rimini Jazz Festival, Włochy 2005
Queen Elizabeth Hall, London (with the BBC Concert Orchestra), Anglia 2006
Ljubliana Jazz Festival, Słowenia 2006
Budapest Music Festival, Węgry 2006
Asian Olympics, Doha, Katar 2006
Cultural Festival, Aleppo, Syria 2006
Morgenland Festival Osnabrück (with the Symphonieorchester Osnabrück), Niemcy 2006

Michel Godard

Urodzony niedaleko Belfort (Francja) w 1960 roku, Michel Godard okazał się mistrzem gry na tubie, rozpoczynając karierę w jazzie i muzyce klasycznej. Obecnie jest wirtuozem gry na tubie i serpencie na scenie jazzowej i wśród wykonawców muzyki improwizowanej.

Wykonania utworów muzycznych przez Michela Godarda są fantastyczne w każdym sensie: ma oszałamiające umiejętności techniczne, tuba wydaje ciepły i jasny ton, potrafi zagrać „multifonicznie”, zaś jego muzykalność jest zadziwiająca dla słuchaczy, zważywszy jak nieporęcznym i ciężkim instrumentem wydaje się tuba.

W 1979 zaczął grać na serpencie, instrumencie, którego nazwa pochodzi od kształtu zwiniętego węża. Ustnik z kości słoniowej nadaje serpentowi charakterystyczny, ciepły i intensywny ton. Dzięki drugiemu instrumentowi, Michel Gordad wykonał kolejny krok w poszerzaniu możliwości ekspresji w stronę muzyki starożytnej, ale też i jazzowej. Od 2002 Michel Gordad jest nauczycielem gry na serpencie w „Conservatoire national de musique„ w Paryżu.

Co do strony klasycznej, od 1988 Michel Gordad gra z Radio-France Philharmonic Orchestra, Francuską Orkiestrą Narodową, the Ensemble Musique Vivante i Ensemble La Venice and „XVIII-21Musique de Lumieres”. Był także członkiem kwintetu Arban Chamber Brass, ale także dokonywał interpretacji utworów solowych. Nic zatem dziwnego, że z takim doświadczeniem, został nauczycielem w szkołach na całym świecie i odkryto go dla jazzu w Europie; w latach 1989-1991 był członkiem French Orchestre National de Jazz. Od tego czasu angażował się w wiele projektów twórczych w całej Zachodniej i Południowej Europie, wraz z Michel Portal, Louis Sclavis, Henry Texier, Enrico Rava, Michael Riessler, Kenny Wheeler, Ray Anderson, Rabih Abou-Khalil, Sylvie Courvoisier, Klaus König, Simon Nabatov, Wolfgang Puschnig, Linda Sharrock, Pierre Favre, Misha Mengelberg, Linda Bsiri, Gianluigi Trovesi, Christof Lauer, Maria Pia De Vito, Pino Minafra, Luciano Biondini,Willem Breuker, Herbert Joos, Dave Bargeron i wieloma innymi.

Jego utwory były zamawiane przez Radio France (“Penthés(il)ée II”), Donaueschinger Musiktage/Südwestrundfunk (“de mémoire de tuba”, “Tra la folla, mora, mormora” , “Praeludium”), francuskie Ministerstwo Kultury (“Bradamente aux aguets”, “les enfants d’un paradis”).

Nagrał wiele płyt z własnymi projektami "Archangelica", "ImpertinAnce", "Cousins Germains" for CAMjazz, "Castel del monte", "Tubatuba" for Enja, "Deep", "trio rouge" for Intuition...

Michel Gordad nagrywał również z kobziarzami z Normandii i gwiazdą reggae Alpha Bondy, Johnem Greaves i Pip Pyle. Wraz z klawesynistą Freddym Echelbergerem współpracował z pisarką Nancy Huston.

Jarrod Cagwin

Jarrod Cagwin urodził się i wychował w wiejskim stanie Iowa, w środkowych Stanach Zjednoczonych. Zaczął grać na bębnach w bardzo wczesnym wieku, zainspirowany muzyką funk, soul i blues z późnych lat siedemdziesiątych. Jako nastolatek, brał udział w wielu konkursach, począwszy od występów solo do szkoły jazzowej, przez formacje symfoniczne. W 1992 otrzymał stypendium do Berlee College of Music w Boston, gdzie miał okazję poczuć prawdziwie kosmopolityczną atmosferę muzyki, mieszkając wśród studentów z całego świata. Uczył się gry na bębnach u prof. Jamey Haddad’a, który pokazał mu techniki gry na tym instrumencie wywodzące się z Indii, Środkowego Wschodu, Północnej Afryki i Brazylii.

W 1995 otrzymał grant na studia nad indiańskimi technikami gry na bębnach wraz z Tricky Sankaran na Uniwersytecie York w Toronto. Po ukończeniu Berklee, przeprowadził się do Nowego Jorku.

Stał się tam częścią sceny muzyki awangardowej, dając regularne koncerty w takich miejscach, jak Knitting Factory, Tonic, czy Klub Blue Note, ale także pracując w studiach nagrań. Rozpoczął także koncerty z muzyką współczesną na scenach całej Europy. W 1999 rozpoczął współpracę z Rabih Abou-Khalil Group i krótko później przeniósł się do Paryża. Często podróżował po Środkowym Wschodzie, Afryce Północnej i Zachodniej, czego owocem były jedyne w swoim rodzaju utwory na bębny i perkusję. Pozostali współpracownicy, z którymi dokonuje nagrań, to Joachim Kühn, Gvork Dabaghyan, Charlie Mariano, Michel Godard, Gabriele Mirabassi, Luciano Biondini, Dusko Goykovich, Emmanuelle Somer, Mehmet Emin Bitmez, Kudsi Ergurner, Ferenç Snetberger, Dave Bargeron, Ellery Eskelin, Antonio Hart, Howard Levy, Joe Beck i Dave Samuels. Występował także solo, jako gość w Ensemble Modern, a także jako solista z Orkiestrą BBC.