Teatr Współczesny (Wrocław)

„Bramy Raju” wg Andrzejewskiego

18. 11. 2015 r. – środa
godz. 19.00
Wytwórnia, ul. Łąkowa 29

fot. Tomasz Żurek, WTW

Archiwum Festiwalu

O festiwalu

Pobierz

Cookies

O spektaklu

Paweł Passini

Anna Met

Daniel Moński

Maria Porzyc

adaptacja i reżyseria: Paweł Passini
asystenci reżysera: Beata Passini, Grzegorz Grecas
scenografia i kostiumy: Anna Met
asystentka scenografki: Marta Kosek
muzyka: Daniel Moński, Paweł Passini
projekcje: Maria Porzyc
światło: Jan Sławkowski
inspicjentka, suflerka: Elżbieta Kozak

OBSADA:

Spowiednik — Bogusław Kierc
Ludwik z Vendôme, hrabia na Chartres i Blois — Włodzimierz Dyła [gościnnie] / Przemysław Kozłowski
Goliard — Krzysztof Boczkowski
Maud — Ewelina Paszke-Lowitzsch
Maud Biała — Jolanta Solarz
Robert — Jerzy Senator
Robert Biały — Michał Szwed
Blanka — Elżbieta Golińska
Blanka Biała — Maria Kania
Aleksy — Maciej Tomaszewski
Aleksy Biały — Piotr Bondyra
Jakub — Krzysztof Kuliński
Jakub Biały — Maciej Kowalczyk

premiera 22 lutego 2014 r.

Powieść Jerzego Andrzejewskiego wydana w 1960 r. opowiada o krucjacie dziecięcej z 1212 r. zwołanej przez pasterza Jakuba z Cloyes w intencji uwolnienia Grobu Pańskiego spod panowania niewiernych. Sposób myślenia i samowiedza młodych krzyżowców niewiele mają jednak wspólnego z mentalnością człowieka XIII wieku. Nie chodzi tu bowiem o rekonstrukcję historii, lecz o pokazanie uniwersalnych, ponadczasowych mechanizmów rządzących ludźmi i ich zachowaniami. O obnażenie wielkich idei, skażonych już w momencie narodzin, zwłaszcza gdy wypływają z zatrutych źródeł, jak nieszczęście, cierpienie, zagubienie, ślepa wiara. Tą powieścią Jerzy Andrzejewski rozliczał się z okresem swojej fascynacji komunizmem. Utwór składa się z dwóch zdań, z czego drugie obejmuje tylko cztery słowa: „I szli całą noc”.

Paweł Passini o spektaklu:
„Pięcioro młodych pasterzy wyrusza w stronę Jerozolimy. Idą dzieci, niosą krzyże. Po kilku dniach jest ich wiele tysięcy. Czyste i niewinne porzucają domy, żeby wyzwolić od pogańskiej niewoli pusty grób Chrystusa. Nikt z nich nie zobaczy złotych bram raju. Zaludnią za to domy publiczne i alkowy całego Bliskiego Wschodu lub padną z głodu i wycieńczenia. Bóg, który jest miłością, przygląda się temu widowisku w milczeniu. Brak jego reakcji może świadczyć o tym, że ogląda z zapartym tchem. Albo zasnął. Obdarzony wolną wolą człowiek nieustannie dostarcza mu coraz to nowej rozrywki. Już od czasów Hioba zaskakuje stwórcę aktorskim talentem i radykalnym zmysłem performera, wydobywając ze swych wątłych trzewi wciąż nowe tony okrzyków i westchnień. Jest napisane, że miłość może zdziałać cuda. To dobrze, że miłość to potrafi, bo nic prócz cudu nas nie uratuje. Kochają się więc dzieci ile sił w serduszkach, kochane są do końca, bez reszty, do bólu.”

W spektaklu wykorzystano fragmenty „Krucyaty dziecięcej” Marcelego Schwoba w przekładzie Zenona Przesmyckiego (Miriama).

Reżyser teatralny, kompozytor. Jeden z prekursorów nurtu teatru interaktywnego w Polsce. Założyciel pierwszego na świecie teatru internetowego neTTheatre. Absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. Wcześniej studiował na Uniwersytecie Warszawskim filozofię i kulturoznawstwo. Jako spektakl dyplomowy zrealizował „Dybuka” Szymona An-skiego w poznańskim Teatrze Nowym. Związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice” i Instytutem Grotowskiego we Wrocławiu. Pracował m.in. w: Izraelu, Finlandii, USA, Indiach, Grecji, we Włoszech, na Cyprze. W karierze ma także epizody aktorskie. Wyreżyserował m.in. „Zbrodnię z premedytacją” Witolda Gombrowicza w Teatrze Miejskim w Gdyni, „Klątwę” Stanisława Wyspiańskiego i „Ifigenię w Aulidzie” Eurypidesa w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, „Artaud — Sobowtór i jego teatr” w warszawskim Teatrze Studio i „Amszela Kafkę” [współautorstwo z Tomaszem Gwincińskim] w Teatrze Polskim we Wrocławiu. 1 sierpnia 2008 r. w Muzeum Powstania Warszawskiego przygotował „Hamleta 44” wg Szekspira. W 2007 r. na scenie krakowskiej Łaźni Nowej wyreżyserował „Odpoczywanie” — pierwszy spektakl pokazywany na żywo w Internecie. W 2007 r. zrealizował z Teatrem Chorea z Łodzi spektakl „Sczeźli” wg tekstów Tadeusza Kantora.

Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureat Złotych Masek za „Ifigenię w Aulidzie”, „Słownik Chazarski — Dzieci Snów”, Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyka Polska za reżyserię „Klątwy” oraz Nagrody im. Konrada Swinarskiego za spektakl „Morrison/Śmiercisyn”. Swoje autorskie spektakle „Turandot” oraz „Kukła. Księga Blasku” prezentował na FRINGE Festival w Edynburgu, gdzie otrzymał Herald Angel i Total Theater Award. Oprócz pracy artystycznej ze swoim zespołem prowadzi także działalność laboratoryjną i dydaktyczną, m.in. międzynarodowy projekt badań nad technikami aktorskimi w tragedii antycznej Dynamika Metamorfozy realizowany przez Stowarzyszenie Artystów „Bliski Wschód” z Lublina i Instytut Grotowskiego we Wrocławiu. Laureat nagrody ANGELUS przyznawanej w Lublinie tym, którzy niosą pomoc i przywracają nadzieję innym [2014 r.].

Absolwentka wydziału scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Stale współpracuje z Natalią Korczakowską. Wspólne projekty, to m.in.: „Pensjonat Madryt” [Centrum Artystyczne M25 w Warszawie, 2005], „Verklärte Nacht” [Teatr Narodowy w Warszawie, 2006], „Smycz” [Teatr Polski we Wrocławiu, 2006], „Strefa działań wojennych” [Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2006], „Śmierć człowieka-wiewiórki” [2007] oraz „Elektra” [2008] w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, „Nelly” na podstawie „Skrzywdzonych i poniżonych” Fiodora Dostojewskiego [Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2008], „Pasażerka” Zofii Posmysz [Wrocławski Teatr Współczesny, 2009], „Solaris. Raport” na podstawie „Solaris” Stanisława Lema [Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2009], „Dynastia. Sclerosis multiplex” [Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2010], „Natan Mędrzec” [Teatr Narodowy w Warszawie, 2012]. Pracowała także z Grażyną Kanią — „Nordost” [Teatr Polski w Bydgoszczy, 2007], Anną Smolar — „Pani z Birmy” [Teatr Polonia w Warszawie, 2009 ], „Bullerbyn” [Teatr im. J. Kochanowskiego w Opolu, 2011].

W 2011 r. zadebiutowała jako twórca scenografii i kostiumów w Teatrze Wielkim — Operze Narodowej, przygotowując na Scenie Kameralnej świetnie przyjętą inscenizację „Jakoba Lenza” Wolfganga Rihma. Kolejna realizacja operowa to scenografia do „Halki” Stanisława Moniuszki w reżyserii Natalii Korczakowskiej. W następnych latach zrealizowała scenografię do dwóch przedstawień w reżyserii Iwana Wyrypajewa: „Iluzje” [Stary Teatr w Krakowie, 2012] i „Ożenek” [Teatr Studio w Warszawie, 2013].

Z muzyką związany od 12 lat, religioznawca, absolwent Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Wielokrotnie podróżował na Wschód zdobywając teoretyczną i praktyczną wiedzę muzyczną. Muzyk kolektywów Masala SoundSystem, Trifonidis Roots Trio, Sama Yoon oraz MundoMono, w których gra na instrumentach perkusyjnych [darabuka, daf, bendir, cajon, tabla, dhol] oraz śpiewa alikwotowo [kargyra, hoomey, Sygut]. Kompozytor i współkompozytor muzyki teatralnej, m.in. do spektakli Pawła Passiniego [„Wszystkie rodzaje śmierci”, 2009; „Yerma”, 2011; „Artaud — Sobowtór i jego teatr”, 2011; „Kukła — Kantor//re//mix”, 2011], Zbigniewa Kowalskiego [„Z diariusza prywatnego”, 2009; „Bóg Fejs”, 2010], Filiz Ozcan [„Cutting coast”, „Rusalka”, „A Midsummer Night’s Dream”, 2012, Newcastle-under-Lyme, Wielka Brytania].

Współpracował m.in. z zespołami Yerba Mater, Ogrody Alamut, Maćko Korba, Zespół Polski Marii Pomianowskiej oraz z Jędrzejem „Kodymem” Kodymowskim [Apteka] i Maciejem Cieślakiem [Ścianka], Mamadou Dieuf’em, Denisem Kolokolem, Lenką Lichtenberg, Dimą Gorelikiem, Saskią Bodeke i Peterem Greenawayem [„Wielki Wybuch” w Centrum Nauki Kopernik], Mittu Sain’em — genialnym dholistą z Pakistanu, Sabri Brothers — legendarnym zespołem qawwali z Pakistanu, z perskim kompozytorem Mahdim Golamy i tureckim gitarzystą Denizem Atalayem — tworząc zespół Alli Turnam.

Absolwentka Liceum Plastycznego w Lublinie oraz ASP we Wrocławiu [Wydział Ceramiki i Szkła]. W 2006 r., obok ceramiki, zaczęła zajmować się sztuką performensu. Dyplom, traktujący o związkach między ceramiką i performensem, obroniła w 2011 r. Zainteresowanie sztuką tworzoną „na żywo” i improwizacją doprowadziło ją w 2008 r. do nawiązania trwającej do dzisiaj współpracy z Pawłem Passinim i zespołem neTTheatre. Od tego czasu głównym polem jej działania są nowe media. Jest autorką scenografii multimedialnych do kilkunastu spektakli m.in. „Hamlet 44”, druga część. tryptyku „Osąd”, „Artaud — Sobowtór i jego teatr”, „Morrison/Śmiercisyn”, „Wanda”. Część z nich również realizowała, m.in.: „Turandot”, „Zwierzątka małe zwierzenia” oraz „Kukła. Księga Blasku”. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Teatralnym Chorea [projekcje do spektaklu „Muzg”, w reżyserii Tomasza Rodowicza]. Scenografia i projekcje do spektaklu „Morrison/Śmiercisyn” zostały wyróżnione na XX Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek SPOTKANIA w Toruniu. W pracy wykorzystuje video, różne rodzaje animacji, a także obraz interaktywny tworzony „na żywo”. Czasami różne techniki przenikają się w obrębie jednej projekcji. Równolegle do pracy teatralnej zajmuje się vj’ingiem. Tworzy wizualizacje na koncertach zespołów Blue Rabbit i Tatvamasi.